| |
| |
TUS PIERNAS van RICARDO LABRA
vertaald door Fa Claes
Ricardo Labra werd in 1958 in Sama de Langreo, (Asturias, Spanje) geboren. Hij was stichtend lid van
verschillende Asturiaanse publicaties en coördinator van de Aula de Poesía de la Biblioteca
de Asturias Ramón Pérez de Ayala. Hij publiceerde de verzenbundels:
La danza rota (1984), Último territorio (1986), Código secreto (1988),
Aguatos (1990), Tus piernas (2002), Los ojos iluminados (2003).
Verschillende bloemlezingen van recente poëzie heeft hij samengesteld en hij was medewerker
aan regionale en nationale dagbladen en tijdschriften. Onlangs verscheen van hem een bundel korte
verhalen onder de titel La llave (ed. Trea, colección Trea de narrativa, 2006).
Bekend zijn - sinds jaren - zijn oordeelkundige artikels in het dagblad La Nueva España.
Zijn columnistiek werd bekroond met de Premio de la Crítica de Asturias al Columnismo Literario 2003.
|
|
|
|
TUS PIERNAS
Tus piernas parecen las alas
de una mariposa.
A veces se estremecen como si quisieran
desprenderse de la luz
que las sorprende en la lámina
de la tarde.
o
Tus piernas tienen el rubor
de la mañana.
Hacia ellas vuelan deslumbrados
los deseos de la noche.
o
Tus piernas unen dos distancias
insalvables.
A un solo paso
el infierno y el paraíso.
o
Tus piernas tienen el sonido
del fuego
cuando llegan
y de la lluvia cuando se van.
o
Tus piernas cruzan la luna
de dos horizontes.
La sombra hechiza su misterio.
o
Tus piernas se asoman,
largas y torneadas,
por la corta falda
que anuncia el verano.
La estación del sofoco.
o
Tus piernas son un peligro
para el orden público.
Congregan las miradas a su paso,
con los consiguientes atascos
púbicos.
o
Tus piernas no son un templo
y, en cambio, ante ellas oran
los adoradores de Venus.
o
Tus piernas escriben
su destino.
En cada paso que dan
busco mi nombre.
o
Tus piernas no soportan las medias
tintas.
Puede que por ello,
así de desnudas, estén llenas
de enigmas y misterio.
o
Tus piernas nada saben
de los espejismos
que crean.
Cada caminante ve en ellas
una ciudad diferente.
o
Tus piernas están hechas para cabalgar
sobre el viento.
En ningún lugar hallarán reposo.
Pobre del ingenuo que sueñe
con retenerlas.
o
Tus piernas son dos verdades
que interrogan
y sacan los colores a la costumbre.
o
Tus piernas nunca se convertirán
en el nudoso tronco de un árbol,
como una Dafne cualquiera.
El fuego está condenado a la ceniza
y a la arena.
o
Tus piernas buscan la plenitud.
Por eso huyen de cada instante
agotado
y dejan el rastro de su quemadura.
o
Tus piernas son un espejo
que también sueña
con duplicarse.
o
Tus piernas juegan a las adivinanzas.
¿Qué se esconde detrás de los ojos
que logran inquietarlas?
o
Tus piernas fueron requeridas
para probar un zapato viudo.
Pero tus pies no tenían la huella
de una cenicienta.
Desde entonces más de un príncipe sueña
con poder rescribir su historia.
o
Tus piernas avanzan quedamente,
muy despacio.
Aún no me explico por qué deslumbran
como relámpagos.
o
Tus piernas arrugan el abrigo
de invierno.
Se insinúan
por sus pliegues dolorosos.
Así protestan por el largo asedio
del frío.
o
Tus piernas son un río
en el que nadie acaricia dos veces
la misma orilla.
o
Tus piernas emiten señales luminosas
en medio de la noche.
Aunque resulta inalcanzable
para la mayoría de los náufragos
la tierra que prometen.
o
Tus piernas están en permanente peligro.
Ariadna es mujer envidiosa
y además hace tiempo que desea
congraciarse con el Minotauro.
o
Tus piernas -me ha dicho un médico forense-
no dejan de ser una necesaria relación
de huesos
y músculos envueltos por la piel
como un paquete de regalo.
Qué visión tan lamentable de un prodigio.
La misma que sobre la poesía tienen
algunos críticos literarios.
o
Tus piernas también miden el paso
del tiempo.
Saben que el final del camino no admite
exceso de equipaje.
Apenas un rastro de arena, un perfume……
ya sin memoria.
o
Tus piernas alimentan el viejo mito
del retorno.
¿Quién no soñó con volver
a ser un niño
o Tarzán
-el hombre simple y bueno-
en medio de la naturaleza?
o
Tus piernas son muy sofisticadas
con medias de seda y tacones estrechos.
Siempre tuvieron andares de reina.
Y, de vez en cuando, les gusta enseñar
su corona.
o
Tus piernas se despiertan como si nada
hubiera sucedido.
Levantan el vuelo de las sábanas
sin sobresaltos, casi sin hacer ruido,
de regreso a su laguna.
o
Tus piernas en la sombra
de la alcoba,
son las más diestras.
Las que imprimen velocidad al centauro.
o
Tus piernas cortan como tijeras
lo que consideran innecesario.
No nacieron para las cadenas,
tampoco para los naufragios.
o
Tus piernas fueron a explorar
nuevos territorios.
Si alguien desea saber por dónde andan
esta noche,
que pregunte a la otra cara de la luna.
o
Tus piernas entran en la oficina.
Los empleados inclinan la cabeza
con indisimulado respeto,
para contemplarlas con más detalle.
o
Tus piernas más que adornos
llevan puestos los cepos de Diana.
Con calculada precisión enseñan los ligueros
que besan sus líneas más secretas,
de los que cuelgan los ojos desgarrados
y ornamentales
de más de un pájaro.
o
Tus piernas recuerdan que la vida
es corta
y demasiado larga su belleza.
o
Tus piernas desnudas incitan
a desnudarlas de nuevo.
Quién pudiera alcanzar su desnudez
última
para vestirlas de nuevo
y comenzar a desnudarlas.
o
Tus piernas han recorrido la mitad
de su belleza.
Que el tiempo no se detenga,
porque la eternidad es este instante.
o
Tus piernas cruzan el bosque.
El lobo feroz llora de impotencia.
o
Tus piernas no precisan un espejo
mágico.
Les basta la unanimidad de los videntes.
o
Tus piernas son de diosa.
Y ya se sabe lo que pasa
con las piernas de las diosas,
que bajo sus mármoles fríos arde
el fuego de las bacanales.
o
Tus piernas inventan un argumento
cada día.
Aunque el sol se ponga
por el mismo horizonte.
o
Tus piernas por mi vida.
Ya sé que resulta anticuada
esta propuesta.
Pero, ¿quién no desea habitar en el paraíso?
o
Tus piernas están de compras
por los grandes almacenes.
Se mueven con rapidez por las secciones,
flexionan sus rodillas, elevan sus talones
y arrastran el peso
de la tarde.
o
Tus piernas no tienen dueño
y sí muchos perros que les ladren.
Tú misma desconoces el lugar
adonde han de llevarte.
o
Tus piernas en el otoño
parece que también se deshojan.
Qué dulce la savia
del olvido.
o
Tus piernas son el pecado,
la tentación de cada día.
Los renglones torcidos
que todo lo enderezan.
o
Tus piernas barajan la suerte
marcada
de los afortunados.
En esa partida el azar
apenas decide.
o
Tus piernas centran el punto
de mira.
En vano un locutor de televisión
anuncia el cese de hostilidades.
o
Tus piernas impregnadas en aceite
con el dorsal de la indiferencia.
Largo va a ser el maratón
de la noche.
o
Tus piernas danzan sobre la pradera
de un bar.
Enmudecen los tambores,
fascinados.
o
Tus piernas duermen bajo el sol
del verano.
Que nadie las despierte,
para que mi sueño no se desvele.
o
Tus piernas en el jardín.
Lejos queda el otoño.
o;
Tus piernas a veces amanecen tristes
como dos gatas melancólicas.
La luz del día se parece entonces
a un roedor insaciable.
o
Tus piernas, aunque inmaculadas,
son de este mundo.
Por eso inquietan tanto a los santurrones
y a los arcángeles,
que ante su contemplación padecen
más de un rigor místico.
o
Tus piernas se ponen en marcha.
Como una perrita faldera
la luna las sigue.
o
Tus piernas son felices descalzas,
sin ataduras,
ni huellas permanentes.
o
Tus piernas vibran en el arco
de la playa.
Qué héroe no soñó con unas flechas
tan audaces.
o;
Tus piernas no cuentan historias,
ni se defienden de las miradas de la gente.
La belleza suele ser así
de silenciosa.
o
Tus piernas se mueven como las hojas
de un libro abierto.
Quién pudiera descifrar los signos
de sus deseos.
o
Tus piernas provocan el vértigo
o un dulce sosiego.
Abismo y remanso
en la misma orilla.
o
Tus piernas huyen irremediablemente.
Los segundos acompasan sus pasos.
o
Tus piernas pueden ser trágicas.
Conocen demasiado bien la trama
de la comedia.
o
Tus piernas puntuales recorren
la esfera del día
y revelan la hora con más precisión
que un informe sociológico.
o
Tus piernas niegan las profecías.
Son la insurrección de la carne
que resucita a los muertos
que las miran.
o
Tus piernas caminan descalzas
por la playa,
descalzando la arena
que no puede atarles los cordones
de sus zapatos.
o
Tus piernas detestan el tacto
frío.
Las manos de manual con fe
de erratas y otros roedores.
o
Tus piernas quiebran cualquier simetría.
Son la atracción de los contrarios.
o
Tus piernas dos caminos
o una luna partida.
La promesa del hallazgo
o del encuentro.
o
Tus piernas se burlan del principio
de autoridad.
Conocen demasiados finales
que lo niegan.
o
Tus piernas suben la escalera
repicando
en la campana de su falda.
Llamando a la oración de los sentidos.
o
Tus piernas esta noche.
¿Quién puede envidiar la realidad
de otro sueño?
o
Tus piernas en el infierno.
La tentación de los ángeles.
o
Tus piernas conocen demasiado bien
la pobreza,
por mucho que sus árboles
se vistan de reales académicos.
o
Tus piernas están llenas de metáforas,
como versos infinitos.
o
Tus piernas ponen a prueba
la lucidez.
Heracles jamás pudo conquistarlas
por la fuerza.
o
Tus piernas son la viga
del ojo ajeno,
que sólo ve la paja
de sus muslos bellos.
o
Tus piernas tendidas en la hierba.
Los árboles de sombra, las flores,
la fuente de agua fresca
que rumorosamente corre……
Aparece el locus amoenus
donde ellas se detienen.
o
Tus piernas no ven por delante
el mundo.
Se conforman con caminar a su lado,
paso a paso con su montera.
o
Tus piernas pueden conceder la inmortalidad
de una noche.
Nada podrá hacer el gusano,
ni el viento
que dispersará su arena.
o
Tus piernas tejen un tapiz
prodigioso,
para que el pobre Ulises pueda,
al menos, consolarse los ojos.
o
Tus piernas son una visión
del mundo.
La realidad también puede ser
hermosamente intensa.
o
Tus piernas alimentan los monólogos
interiores,
dando pábulo al condenado
que a duras penas sobrevive.
o
Tus piernas tienen el rumor
del agua que corre
por la imaginación y el recuerdo.
Así calman, piadosas, la sed del sediento.
o
Tus piernas bajo la parra sombreada
de su falda,
proclaman la primavera.
El fruto inagotable de la dicha.
o
Tus piernas son el mejor
deseo.
A su lado la tierra es leve.
o
Tus piernas en la edad
de lo posible.
Bajo su sombra todo florece.
o
Tus piernas se llevan la luz
de la tarde.
Inquieto y famélico,
un viento frío
olisquea los rincones.
La noche nace huérfana.
o
Tus piernas me han enseñado
la ciudad
de la alegría.
Ésta tan triste
que ahora recorro
con el paso cambiado.
o
Tus piernas ponen mi corazón
en un puño.
El mismo que desea abrir sus dedos
-o mejor sus alas-
para liberar su latido.
Y yo sé muy bien por dónde.
o
Tus piernas vienen de ida
y van de vuelta.
La luna ilumina su mediodía
y el sol las sombras
de su plenilunio.
o
Tus piernas esperan el verde guiño
del semáforo.
Pasan vertiginosos los coches,
ciegos en su sentido.
o
Tus piernas doblan la esquina
de la calle.
Una nueva página comienza.
o
Tus piernas se sumergen
en el mar.
Brillan las olas
iluminadas.
o
Tus piernas señalan el rumbo
de la aventura.
Tienen el mapa de la isla
del tesoro.
o
Tus piernas también encierran
más de una contradicción.
En algunas ocasiones afirman
lo que niegan.
o
Tus piernas sobre el diván.
La negación del psicoanálisis.
o
Tus piernas se parecen tanto
que me equivocan,
cuando se cruzan en mi mirada.
Y nunca sé si es la derecha
la que se adelanta juguetona
bajo la piel del zapato,
o es la izquierda la que no pierde pie
sobre la tierra que pisa.
A veces me pregunto si tienen deseos
gemelos.
o
Tus piernas aman la verdad
de las manos
que buscan la verdad
y se afanan por encontrarla.
o
Tus piernas proyectan su sombra
por la luz del mediodía.
Mis manos van en su busca,
asombradas.
o
Tus piernas parecen las alas
de una mariposa.
Entre los dedos dejan el color
inolvidable de su ausencia.
|
JE BENEN
Je benen lijken de vleugels
van een vlinder.
Soms trillen ze als wilden ze zich
losmaken van het licht
dat hen verrast in de gravure
van de middag.
o
Je benen hebben de blos
van de morgen.
Verblind streven de begeerten
van de nacht naar ze toe.
o
Je benen verenigen twee onoverwinnelijke
afstanden.
Op één stap van elkaar
de hel en de hemel.
o
Je benen dragen het geluid
van vuur
als ze komen
en van de regen als ze heengaan.
o
Je benen kruisen de maan
aan twee horizonten.
Schaduw die eigen mysterie werd.
o
Je benen vertonen zich
lang en sierlijk
onder je korte rok
die zomer aankondigt.
Het seizoen van benauwdheid.
o
Je benen zijn een gevaar
voor de publieke orde.
Op hun weg trekken ze de blikken aan
met de daaruit voortvloeiende
pubische verkeersopstoppingen.
o
Je benen zijn geen tempel
en desalniettemin zitten de aanbidders
van Venus voor hen in gebed.
o
Je benen schrijven
hun lotsbestemming.
In elke stap die ze zetten
zoek ik mijn naam.
o
Je benen verdragen geen gekleurde
kousen.
Het is mogelijk dat ze, zo naakt,
daardoor vol raadsel
en mysterie zijn.
o
Je benen weten niets
van de luchtspiegeling
die ze veroorzaken.
Elke wandelaar ziet in hen
een verschillende stad.
o
Je benen zijn gemaakt om
de wind te berijden.
Nergens zullen ze rust vinden.
Beklaag de simpele ziel die ervan droomt
ze tegen te houden.
o
Je benen zijn twee waarheden
die vragen stellen
en de kleur van de gewoonte aannemen.
o
Je benen zullen nooit veranderen
in een knobbelige boomstam
gelijk onverschillig welke Daphne.
Het vuur is veroordeeld
tot as en zand.
o
Je benen zoeken de volheid.
Daarom gaan ze voor ieder leeg ogenblik
op de vlucht
en laten het spoor van hun brandwond na.
o
Je benen zijn een spiegel
die er zelfs van droomt
zich te verdubbelen.
o
Je benen geven raadseltjes op.
Wie gaat schuil achter de ogen
die erin slagen ze te verontrusten?
o
Je benen waren nodig
om een alleen gebleven schoen te passen.
Maar je voeten droegen het spoor
niet van een assepoester.
Sindsdien droomt meer dan één prins ervan
hun geschiedenis te herschrijven.
o
Je benen gaan rustig verder,
heel langzaam.
Nog vind ik geen verklaring waarom ze als bliksems
verblinden.
o
Je benen rimpelen de mantel
van de winter.
Ze dringen zich op
langs zijn pijnlijke plooien.
Zo protesteren ze tegen de lange belegering
door de kou.
o
Je benen zijn een rivier
waarin niemand tweemaal
dezelfde oever streelt.
o
Je benen sturen lichtsignalen uit
midden in de nacht.
Hoewel het land dat ze beloven
voor de meeste schipbreukelingen
onbereikbaar blijkt.
o
Je benen zijn constant in gevaar.
Ariadne is een jaloerse vrouw
en bovendien wil ze al lange tijd
bij de Minotaurus in de gunst komen.
o
Je benen - dat zei me een forensisch geneesheer -
houden niet op een noodzakelijke verbinding
van beenderen
en spieren te zijn die door huid zijn omwikkeld
gelijk een geschenkverpakking.
Wat een ellendige visie op een wonder.
Dezelfde die sommige literatuurcritici
hebben op poëzie.
o
Je benen met zelfs de gang
van de tijd.
Ze weten dat het laatste stuk weg geen
overdaad aan bagage verdraagt.
Nauwelijks een schijn van zand, een vleugje parfum...
nu al vergeten.
o
Je benen voeden de oude mythe
van de terugkeer.
Wie droomde er nooit van om
als kind terug te komen
of als Tarzan
- de altijd eenvoudige en brave man -
midden in de natuur?
o
Je benen zijn erg gesofisticeerd
met zijden kousen en smalle hieltjes.
Altijd hadden ze de gang van een koningin.
En nu en dan vinden ze het leuk
om hun kroon te tonen.
o
Je benen ontwaken als was er
niets gebeurd.
Zonder plotse schok lichten ze het zeil
van de lakens, bijna zonder geluid,
op de terugweg naar hun lagune.
o
Je benen zijn in de schaduw
van het bed
de bekwaamste.
Degene die de kentaur snelheid inprenten.
o
Je benen snijden gelijk een schaar
wat ze overtollig vinden weg.
Ze kwamen niet op de wereld voor ketens
zomin als voor schipbreuken.
o
Je benen gingen nieuwe
gebieden onderzoeken.
Wil iemand weten waar ze heen gaan
deze nacht,
dat hij het aan de andere kant van de maan ga vragen.
o
Je benen stappen het kantoor binnen.
De bedienden buigen het hoofd
met ongeveinsde eerbied,
om ze meer in detail in ogenschouw te nemen.
o
Je benen dragen veeleer dan versierselen
de valstrikken van Diana mee.
Met berekende precisie tonen ze de jaretellebanden
die hun geheimste lijnen zoenen,
die waaraan de brutale en ornamentele
ogen van
meer dan één vogel hangen.
o
Je benen herinneren eraan dat het leven
kort is
en bovenmatig lang hun schoonheid.
o
Je benen, naakt, zetten ertoe aan
ze opnieuw te ontbloten.
Wie zou hun ultieme naaktheid
kunnen bereiken
om ze opnieuw te kleden
en te beginnen ze uit hun kleren te halen.
o
Je benen hebben de helft van
hun schoonheid doorlopen.
Dat de tijd niet stilstaat
want dit ogenblik is de eeuwigheid.
o
Je benen doorkruisen het bos.
De wilde wolf huilt van onmacht.
o
Je benen hebben geen magische spiegel
nodig.
Hun volstaat de eensgezindheid van de toeschouwers.
o
Je benen zijn die van een godin.
En ieder weet wat er met de benen
van godinnen aan de hand is:
dat onder hun marmeren kou
het vuur van de bacchanalen brandt.
o
Je benen denken elk dag een
verklaring uit.
Hoewel de zon aan dezelfde
horizon ondergaat.
o
Je benen voor mijn leven.
Ik weet wel dat mijn voorstel
veroudert lijkt.
Maar wie wil niet in het paradijs wonen?
o
Je benen zijn aan het boodschappen doen
in grootwarenhuizen.
Ze bewegen snel door de afdelingen,
buigen hun knieën, heffen hun hielen
en slepen het gewicht
van de middag mee.
o
Je benen hebben geen meester
maar wel veel honden die naar hen blaffen.
Jijzelf kent de plaats niet
waar ze je moeten heen dragen.
o
Je benen lijken in de herfst
zelfs te ontbladeren.
Hoe zoet is het sap
van de vergetelheid.
o
Je benen zijn de zonde,
de bekoring van iedere dag.
De verwrongen richtlijnen
die alles in orde brengen.
o
Je benen vergooien
het getekende lot
van de fortuinlozen.
In deze partij beslist
het toeval nauwelijks.
o
Je benen centreren
het gezichtspunt.
Een televisiepresentator kondigt tevergeefs
het einde van de vijandelijkheden aan.
o
Je benen in olie gedrenkt
dragen het rugnummer van de onverschilligheid.
De nachtmarathon
zal lang zijn.
o
Je benen dansen op de weide
van een café.
De trommels verstommen
gefascineerd.
o
Je benen slapen onder
de zomerzon.
Laat niemand ze wakker maken
dat mijn droom niet wakker ligt.
o
Je benen in de tuin.
De herfst is nog ver.
o
Je benen ontwaken soms droevig
gelijk twee melancholische katten.
Het daglicht gelijkt dan
op een onverzadigbaar knaagdier.
o
Je benen, hoewel smetteloos,
zijn van deze wereld.
Daarom verontrusten ze de kwezels en de
aartsengelen zozeer
dat ze bij hun beschouwing meer dan één
rigor mysticus doorstaan.
o
Je benen gaan op stap.
Gelijk een schoothondje
volgt de maan ze.
o
Je benen zijn gelukkig zonder schoenen,
zonder veters,
en zonder blijvend spoor.
o
Je benen trillen in de boog
van het strand.
Welke held droomde niet van een paar
zo stoutmoedige pijlen?
o
Je benen vertellen geen verhaaltjes
en verzetten zich niet tegen de blikken van de mensen.
De schoonheid pleegt zo
stil te zijn.
o
Je benen bewegen gelijk de blaren
van een open boek.
Wie kon de tekens van hun wensen
ontcijferen.
o
Je benen veroorzaken hoogtevrees
of een zoete rust.
Afgrond en rustplaats
op dezelfde oever.
o
Je benen gaan onherroepelijk op de vlucht.
De seconden meten hun passen af.
o
Je benen kunnen tragisch zijn.
Ze kennen te goed het plot
van de komedie.
o
Je benen doorlopen regelmatig
de kring van de dag
en onthullen het uur met grotere precisie
dan een sociologisch bericht.
o
Je benen ontkennen de profetieën.
Ze zijn het oproer van het vlees
dat de doden doet opstaan
die hen bekijken.
o
Je benen lopen zonder schoenen
over het strand
en trekken het zand zijn schoenen uit
dat niet in staat is de veters van haar schoenen
vast te binden.
o
Je benen verafschuwen de koude
aanraking.
De handen van een handboek met lijst
van zetfouten en andere knaagdieren.
o
Je benen verbreken iedere symmetrie.
Ze zijn de aantrekkingskracht van de tegendelen.
o
Je benen zijn twee wegen
of een gedeelde maan.
De belofte van vondst
of van ontmoeting.
o
Je benen drijven de spot met
het autoriteitsprincipe.
Ze kennen voldoende ontknopingen
die het ontkennen.
o
Je benen gaan de trap op
al klepelend
in de klok van je rok.
Ze roepen op tot het gebed van de zintuigen.
o
Je benen deze nacht.
Wie kan de realiteit van een andere
droom benijden?
o
Je benen in de hel.
De bekoring van de engelen.
o
Je benen kennen de armoede
te goed,
voor zover haar bomen
zich kleden met koninklijke-academieleden.
o
Je benen zijn vol metaforen
gelijk eindeloze verzen.
o
Je benen stellen het inzicht
op de proef.
Hercules kon ze nooit met zijn kracht
voor zich winnen.
o
Je benen zijn de balk in
het oog van de ander,
die alleen de stropijl van
haar mooie dijen ziet.
o
Je benen in het gras uitgestrekt.
De schaduwbomen, de bloemen,
de bron met fris water
dat luidruchtig stroomt...
De locus amoenus verschijnt
waar zij ophouden.
o
Je benen zien de wereld niet
vóór zich.
Ze schikken er zich in aan zijn zijde te gaan,
stap voor stap met hun stierenvechtersmuts.
o
Je benen kunnen de onsterflijkheid van
één nacht verlenen.
Niets zal de worm kunnen uitrichten,
noch de wind
die haar stof zal verstrooien.
o
Je benen weven een
wonderbaarlijk tapijt,
opdat de arme Odysseus tenminste
zijn ogen kan troosten.
o
Je benen zijn een kijk
op de wereld.
Ook de werkelijkheid
kan schitterend intens zijn.
o
Je benen voeden de innerlijke
monologen
terwijl ze voedsel geven aan de veroordeelde
die met grote moeite overleeft.
o
Je benen maken het geluid
van water dat door de
verbeelding en de herinnering loopt.
Zo stillen ze, genadig, de dorst van de dorstende.
o
Je benen onder de belommerde wingerd
van hun rok
verkondigen de lente.
De onuitputtelijke vrucht van het geluk.
o
Je benen zijn het mooiste
verlangen.
Naast hen is de aarde licht om dragen.
o
Je benen in de jaren
van het mogelijke.
Onder hun schaduw bloeit alles.
o
Je benen nemen het licht van de
middag mee.
Ongerust en hongerig
snuffelt een frisse
wind in de hoeken.
De nacht wordt wees geboren.
o
Je benen hebben me
de stad van de
vrolijkheid laten zien.
Ze is zo droevig
dat ik nu rondloop
met gewijzigde pas.
o
Je benen nemen mijn hart
in een vuist.
Dezelfde die haar vingers wil openen
- of liever haar vleugels -
om zijn hartslag vrij te laten gaan.
En ik weet heel goed waarheen.
o
Je benen keren terug
en gaan heen.
De maan beschijnt hun melodie
en de zon de schaduwen
van hun volle maan.
o
Je benen wachten op de groene knipoog
van het verkeerslicht.
De duizelingwekkende auto's rijden voorbij,
richtingblind.
o
Je benen slaan de hoek
van de straat om.
Een nieuwe bladzijde begint.
o
Je benen duiken in zee
onder.
Verlicht
schitteren de golven.
o
Je benen wijzen de richting
van het avontuur aan.
Ze bezitten de kaart van het
schatteneiland.
o
Je benen bevatten ook
meer dan één tegenspraak.
In sommige gevallen bevestigen ze
wat ze ontkennen.
o
Je benen op de divan.
De ontkenning van de psychoanalyse.
o
Je benen gelijken zozeer op elkaar
dat ze me verwarren
als ze elkaar in mijn blik kruisen.
En nooit weet ik of het je rechterbeen is
dat speels vooruitgaat
onder de huid van de schoen
of het linkse dat nooit vaste grond verliest
op de aarde waarop het staat.
Bijwijlen vraag ik me af of ze
tweelingwensen hebben.
o
Je benen houden van de waarheid
van handen
die de waarheid zoeken
en spannen zich in om haar te vinden.
o
Je benen projecteren hun schaduw
door het licht van de middag.
Verbaasd gaan mijn handen
naar hen op zoek.
o
Je benen lijken de vleugels
van een vlinder.
Tussen je vingers laten ze de onvergetelijke
kleur van hun afwezigheid achter.
|
Terug naar Index
|